Benjamin Franklin, człowiek wielu talentów i osiągnięć, syn ubogiego wytwórcy mydła był drukarzem, wydawcą, autorem podstawowej w wieku XVIII pracy o pieniądzu i ekonomii, działaczem społecznym, założycielem uniwersytetu stanowego w Pensylwanii, politykiem. Gdy trafił do amerykańskiego kongresu, został jednym z sygnatariuszy układu pokojowego z Anglią, który kładł podwaliny pod niepodległość USA. Jego barwny życiorys doczekał się oryginalnego, wnikliwego opracowania. Jerzy Kierul z właściwą sobie swadą kreśli sylwetkę ojca-założyciela Stanów Zjednoczonych, postaci nietuzinkowej, która odciskała znaczące piętno na swojej współczesności...[okładka]

Germinal to studium życia górników w małym miasteczku w północnej Francji, w czasach kryzysu ekonomicznego. Przedwcześnie dojrzałe anemiczne dzieci, dziewczynki żyjące z prostytucji, umierający na pylicę górnicy, rodziny oszukujące głód gotowanymi liśćmi mlecza... to bohaterowie powieści Zoli. Życie na granicy nędzy, rozpaczliwe szukanie przez ludzi zarobku, by zaspokoić głód, powoduje, że przyjmują oni każdą pracę, nawet niosącą ze sobą choroby i zagrożenie życia oraz prowadzi do ich upadku moralnego, do zezwierzęcenia. Rozpacz i głód popycha górników do walki, która nie zmienia jednak ich życia, ale zapowiada, że nadejdzie jeszcze czas zmian. [lubimyczytac.pl]

W 1428 roku w pewnej młodej dziewczynie, mieszkance odległego zakątka wschodniej Francji, budzi się wiara, że została posłana przez Boga, Jego aniołów i świętych, aby podjąć walkę o przywrócenie tronu prawowitemu królowi Francji. Przekonuje delfina i jego doradców, że powinni pozwolić jej działać. Dodaje ducha zrezygnowanym żołnierzom, dowodzi akcją odzyskania ważnego strategicznie miasta i zdobywa kilka innych ufortyfikowanych miasteczek. Następnie staje na czele przemarszu delfina przez terytorium wroga i doprowadza do jego koronacji. Usiłuje zdobyć dla króla stolicę, ale bez powodzenia. Królewski rozkaz przesuwają na tyły frontu, w rejony pozbawione większego znaczenia strategicznego. Z własnej inicjatywy spieszy bronić miasta, które jej pan postanowił oddać wrogowi. Tam zostaje pojmana i uwięziona, a następnie, ranna po nieudanej próbie ucieczki, sprzedana tym, którzy oferują najwyższą cenę; tym, którzy pragną jej śmierci. Nastąpi to w wyniku procesu, formalnie przeprowadzonego niezależnie od władz świeckich. Na procesie oskarżona wykazuje spokój, którym zadziwia swoich uczonych sędziów, jednak w pewnym momencie zaczyna się wahać i przyznaje, że zbłądziła. Chociaż później odwołuje swoje zeznania, ostatecznie czeka ją wyrok śmierci i spalenie na stosie. Umierając w mękach jako czarownica i heretyczka, w ostatniej chwili wzywa imienia Jezusa. Joanna d'Arc, dziewczyna-kobieta, o której tutaj mowa, była postacią niezwykłą, od stuleci nieprzestającą frapować biografów, dramatopisarzy, filmowców, malarzy i rzeźbiarzy. Spośród wszystkich uczestników tak zwanej wojny stuletniej okazała się bohaterką najbardziej fascynującą. Joanna wkroczyła do historii na krótko; znajdowała się w centrum uwagi przez kilka miesięcy, po czym znikła. Wywarła ogromny wpływ na swoich towarzyszy broni, zanim została pojmana i w końcu stracona, jednak skazanie jej jako czarownicy i heretyczki musiało zachwiać tymi, którzy w nią wierzyli, i potwierdzić podejrzenia wątpiących. Pojawiła się jak kometa na niebie, która przyciąga wzrok na chwilę, lecz już w następnej gaśnie wśród mroku. W piętnastym stuleciu Kościół wiedział dobrze, kto zasługuje na ogłoszenie świętym. Istniała wówczas długa i żywa tradycja hagiograficzna, jednak o Joannie nikt nie mógłby napisać tak, jak wymagały tego kanony. W tamtych czasach kapłani relacjonowali żywoty świętych mężów, a czasem i świętych niewiast, w łatwy do przewidzenia sposób. Tuż przed narodzeniem niezwykłego dziecka matka otrzymywała specjalne znaki. Od najmłodszych lat chłopiec wykazywał się mądrością i dobrocią serca; wcześnie uczył się czytać i wolał pobożne teksty od opowieści rycerskich; później wstępował do zakonu o surowej regule, spędzał długie godziny na modlitwie, często pościł i okazywał nadzwyczajne posłuszeństwo przełożonym - aż do chwili, kiedy sam zostawał wyniesiony do godności opata, do której predestynowały go niezwykłe walory duszy i umysłu. W dalszej działalności bez lęku krytykował możnych tego świata, a jego płomienne kazania nawracały słabych i porywały silnych. Zachęcał rycerzy do wypraw krzyżowych, królów do sprawiedliwych rządów, bogatych kupców do dzieł miłosierdzia, a teologów do porzucenia wygodnego życia w przykatedralnych komnatach na rzecz medytacji nad jego kazaniami w samotnych, ascetycznych celach. Takim modelowym świętym był Bernard, opat Clairvaux. Bohaterem innego scenariusza mógł być nawrócony grzesznik. Franciszek Bernardone korzystał z uciech tego świata, a i świat miał z niego uciechę. Uwodził i dawał się uwodzić, grzeszył i skłaniał do grzechu. Gdy nadszedł moment wyrzeczenia się świata, był to przełom odpowiednio drastyczny i spektakularny. Franciszek nie tylko wybrał ubóstwo, ale odrzucił też wszelkie posiadanie; nie tylko zrezygnował z bogatych szat otrzymanych od ojca, ale dosłownie ogołocił się ze wszystkiego, chciał pozostać nagi i szukać piękna jedynie w świecie natury. Niegdysiejszy wielbiciel strojnych kobiet zbliżał się do odrażających trędowatych, a pod koniec życia jako pierwszy człowiek doświadczył stygmatów, czyli pięciu ran Chrystusowych na rękach, nogach i boku. Nikt z piszących o Bernardzie czy Franciszku nie miał trudności z uznaniem ich za świętych. W obu przypadkach chodziło o życie w jednoznaczny i przekonujący sposób niezwykłe; obaj bohaterowie na pewnym etapie dokonywali cudów w celu udowodnienia sceptykom swojej świętości - i osiągnęli to w całej pełni. W zaledwie kilka lat po budującej śmierci obaj mieli już swoje dni w kościelnym kalendarzu. Nikt nie wątpił, że na nie zasłużyli. Joanna d'Arc nie mieści się w żadnej z tych kategorii, choć nie dlatego, by nie dokonywała cudów. Przeciwnie, wykazała, iż potrafi przewidywać przyszłość i zna bieg wydarzeń, o których nie miała możliwości dowiedzieć się w żaden naturalny sposób. Przypadki te były jednak nieliczne, a większość dowodów jej religijności pochodzi z procesów, których orzeczenia są sprzeczne - ten z roku 1431 zakończył się wyrokiem skazującym; następne z lat 1452-1456 doprowadziły do jej uniewinnienia i rehabilitacji. Musiało jednak minąć prawie pięćset lat od czasu, gdy pewien angielski żołnierz wypowiedział na gorąco znamienne słowa „spaliliśmy świętą", aby Kościół katolicki przyznał, że Joanna naprawdę była święta. Nasza książka jest nie tylko zapisem jej krótkiego życia, które zgasło na stosie w 1431 roku. Skupia się także na historii, w tymże roku 1431 dopiero rozpoczynającej się na dobre. Historia ta rozciąga się na wiele wieków; obejmuje dzieła pisarzy, artystów i filmowców, jak również przemyślenia ostrożnych badaczy, znawców prawa kanonicznego, teologów i zwykłych wiernych. Na historię tę składają się kontrowersyjne opinie, gorące spory, uprzedzenia i przeinaczenia, ale i rzetelne próby zrozumienia młodej kobiety, faktycznie nastolatki, która nagle wynurzyła się z wiejskiej głuszy, aby odmienić wojskową i polityczną sytuację potężnego kraju. Sposób, w jaki Joanna została uwięziona, osądzona i stracona, zadał cios dobrej sławie inkwizycji jako narzędziu sprawiedliwości i dał Francuzom zarówno powody do wewnętrznych konfliktów, jak i impuls do jednoczenia się przeciwko angielskim okupantom. Przy okazji procesu rehabilitacyjnego Joanny objawiło się nowe podejście, nowy pogląd na relacje między indywidualnymi objawieniami chrześcijan a publicznym objawieniem się Chrystusa w Kościele. [Dobreksiazki.pl]

Czy w świecie pełnym różnic jest miejsce na uczucia? On – Kacper – żołnierz jednostki specjalnej stacjonującej we Francji. Jego codzienność to przedzieranie się przez dżunglę w Gujanie Francuskiej, odbijanie zakładników, rozbijanie szajek przemytników. Życie żołnierza to jego praca i pasja. Ona – Ksenia – kobieta po przejściach. Skrywa w swoim sercu nie tylko ból i cierpienie po stracie, ale także tajemnicę, której nikomu nie wyjawia. Różni ich wszystko. Połączy ich miłość. Życie nie jest jednak bajką. Przeszłość Kacpra da o sobie znać, a skrywane przez Ksenię tajemnice wyjdą na jaw... Czy tych dwoje będzie potrafiło na nowo sobie zaufać? Czy miłość potrafi wszystko wybaczyć? Czy oprócz miłości do stworzenia dobrego związku potrzeba czegoś więcej? [okładka]

Pochodzą z dwóch różnych światów. Spotykają się w Paryżu. Olivia całe życie poświęciła karierze. Zmuszona zamknąć ukochaną firmę, decyduje się spełnić swoje marzenie o przeprowadzce do Paryża. Potrzebuje pomocy w urządzeniu nowego lokum i wtedy poznaje Joachima. Pochodzący z Argentyny Joachim przeniósł się do Europy jako nastolatek. Podczas gdy jego brat bliźniak został w Buenos Aires i wkroczył do mrocznego świata, Joachim postanowił zostać kamerdynerem. Gdy zaczyna pracować dla Olivii, doświadcza lepszego życia. Podczas gdy Olivia próbuje poukładać swoje życie na nowo, świat Joachima rozpada się na kawałki. Wreszcie przeszłość przestaje mieć znaczenie i zaczyna się liczyć tylko tu i teraz. [Nota Wydawcy]

Ofiarą popełnionego w Luwrze morderstwa pada kustosz muzeum Jacques Sauniere. Wezwany przez policję francuską Langdon odkrywa na miejscu zbrodni szereg zakonspirowanych śladów, które mogą pomóc w ustaleniu zabójcy, ale też stanowią klucz do jeszcze większej zagadki - niezwykłej tajemnicy sięgającej korzeniami początków chrześcijaństwa. Langdon podejrzewa, że zamordowany był członkiem Zakonu Syjonu, powstałego w 1099 roku tajnego stowarzyszenia starzejącego miejsca ukrycia bezcennej, zaginionej przed wiekami relikwii Kościoła - Świętego Graała. Do organizacji należeli m. in. Leonardo da Vinci i Isaac Newton. Kustosz poświęcił życie, by strzeżony przez zakon sekret nie dostał się w niepowołane ręce. Teraz pozostały jedynie 24 godziny na rozwikłanie precyzyjnie skonstruowanej łamigłówki pozostawionej przez Sauniere'a - inaczej tajemnicę na - zawsze skryją mroki historii. Kluczowe elementy zagadki kryją się w najsławniejszych obrazach mistrza Renesansu - "Mona Lizie" i "Ostatniej Wieczerzy". Czy ścigany przez policję i bezlitosnego zabójcę Langdon zdoła ujść pogoni i dotrzeć do szokującej prawdy? Jego jedynym sprzymierzeńcem jest piękna Sophie Neveu, agentka policji specjalizująca się w kodach i szyfrach, a zarazem wnuczka Sauniere'a... [okładka]

Gdy Myriam, matka dwójki malych dzieci, postanawia mimo oporów męża wrócić do zawodu i rozpocząć pracę w kancelarii adwokackiej, para zaczyna szukać niani. Po wymagającym castingu zatrudniają Louise, do której dzieci bardzo szybko się przywiązują, i która stopniowo staje się centralną postacią w rodzinie. Powoli bohaterowie wpadają w pułapkę wzajemnej zależności, aż wreszcie dochodzi do tragedii.... [okładka]

Kasztelan Michał Adler zostaje zamordowany podczas przyjęcia weselnego Bony, przyjaciółki swojej córki, Trudi. Jego żona Maria oraz córki są wstrząśnięte i załamane. Po śmierci kasztelana sytuacja rodziny staje się bardzo ciężka. Wszyscy sądzą, że wdowa nie zdoła utrzymać majątku, a ci, których uważała za przyjaciół, okazują się chciwymi zawistnikami. Do tego protektor Adlerów, poprzedni biskup Würzburga, nie żyje, więc nie mają do kogo zwrócić się o pomoc. Jedyną nadzieją wydaje się król Fryderyk. Trudi potajemnie, bez wiedzy matki, udaje się w daleką, pełną niebezpieczeństw podróż, żeby prosić go o wsparcie. [lubimy czytać]

Luksus. On wszystko psuje. Każdego potrafi zrujnować. Bogatego, który się nim otula. I biednego, który go pragnie. Francja czasów Wielkiej Rewolucji. W Paryżu szaleje terror i głód. Los rzuca Izydora Boreala – czeladnika kata – w samo centrum historycznych wydarzeń. Wychowana w przepychu Marie-Constance de Boucard, traci zarówno rodzinę jak i cały majątek; i musi od nowa odnaleźć się w coraz to bardziej wrogim świecie. Markiz de Sade po długich latach spędzonych w więzieniu obmyśla plan, który ma zapewnić mu nietykalność. Wszyscy troje spotykają się w końcu w jednym miejscu, Maison de Luxe. "Luksus" to szokujący portret kraju, w którym wysokie ideały i niskie pobudki zderzają się w krytycznym punkcie historii. Powieść Milii Kaunisto oferuje nietuzinkowe spojrzenie na te aspekty Wielkiej Rewolucji, które literatura piękna zazwyczaj pomija, zakreślając zaskakujące paralele pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Wpisane w szerszy kontekst losy bohaterów wybrzmiewają wyjątkowo mocnym echem. [lubimyczytac.pl]

Luna ma w sobie coś z żywiołu. Gdy się śmieje, świat śmieje się wraz z nią. A gdy kocha, to całym sercem. Latając, czuje się wolna. I choć wciąż ściga ją wspomnienie przeszłości, wierzy, że wypełniając swoją misję w przestworzach, zagłuszy czarne myśli. Daniel musi być silny. W jego zawodzie chwila zawahania może oznaczać czyjąś śmierć. Tajemniczy samotnik nie wie, czym jest strach. Przy Lunie dowie się, czym jest miłość. Połączy ich gorący romans. Rozdzielą setki kilometrów i mężczyzna, który potrafi walczyć o swoje. Czy krótki, ale bardzo intensywny związek przetrwa tak ciężką próbę? Szalona miłość, spontaniczne wybory i żar, który może zranić. Gabriela Gargaś odważnie opowiada o emocjach silniejszych niż rozsąde

1812/1813 roku, a z drugiej fatalnymi błędami pod Waterloo. Michel Ney, syn bedna­rza z prowincjonalnego Sarrelouis, nie mający możnych protektorów ani wykształcenia, jest najlepszym dowodem prawdziwości dewizy Cesarza, że „każdy z żołnierzy nosi w tornistrze marszałkowską bu­ławę”. Jednocześnie jest to jedyny z marszałków, o którego nomina­cji Napoleon dyktując wspomnie­nia na wyspie Św. Heleny mówił, jako o swoim błędzie, bo „był to tylko doskonały dowódca dywi­zji”. Ney z jednej strony był podzi­wiany przez żołnierzy za męstwo i po prostu szczęście wojenne, a z drugiej skłócony stale ze swymi kolegami – marszałkami. I tę jego niespokojną, zadziorną naturę człowieka zdolnego i upartego za­razem świetnie odmalował Bielec­ki, jeden z najlepszych polskich na­poleonistów ostatniego półwiecza. [piw.pl]

Komisarz Adamsberg musi się zmierzyć ze sprawą, którą teoretycznie powinien się zająć wydział do spraw narkotyków: w okolicy Porte de la Chapelle zostają znalezieni martwi dwaj młodzi mężczyźni , czarny i biały. Adamsberg jednak ma swoje zdanie na ten temat, pewne slady wskazują , że może chodzić o coś więcej. Ze swoją stałą ekipą podejmuje trudne dochodzenie, od którego co rusz odrywają do dziwne zjawiska. Najbardziej jednak doskwiera mu nowy pracownik, niejaki Veyrenc. Za jego sprawą odżywa przeszłość, o której Adamsberg wolałby zapomnieć... [Okładka]

Gdy Kendra odwiedza niedomagającą babcię, ta ma tylko jedną prośbę – o spisanie jej historii, zanim wszystko zapomni. W 1937 roku 17-letnia wówczas Ella ma spędzić lato na pięknej wyspie Île de Ré, gdzie poznaje charyzmatycznego, twórczego Christophe’a. Ella pierwszy raz naprawdę czuje się wolna. Wybuch wojny zmusza ją jednak do powrotu do Szkocji, gdzie pracuje jako wolontariuszka. Czuje, że dziewczyna, którą była na Île de Ré, odchodzi w zapomnienie. I zastanawia się, czy chce ten proces powstrzymać…[nota wydawcy].

Wśród nieustannej palby karabinowej i działowej, wśród zwalonych w gruzy domów, płonących ulic, między barykadami konające już rewolucyjnego Paryża przesuwał się ów kondukt ku miejscu przeznaczenia. Wszędzie witały go odkryte głowy, zaciśnięte usta i pięsci - wyrazy niemej przysięgi żołnierzy, gotowych raczej umrzeć jak on, który odszedł ze słowami: "Życie moje nic nie znaczy. Myślcie tylko o uratowaniu republiki". Kondukt dotarł wreszcie na plac Bastylii, symbol rewolucji już prawie od stu lat. Tu komunardzi, broniący barykad, złożyli zwłoki generała u podnóża kolumny. "Ludzie z pochodniami w ręku utworzyli jakby kaplicę z płomieni i wszyscy gwardziści kolejno składali pocałunek na czole generała". [okł.]