Do miasta przyjeżdża cyrk Campano! Primus, gwiazda areny, prosi bystrego Kwiatkowskiego o pomoc. Jego siostra w finałowym numerze popełnia zawsze ten sam błąd. A przecież jest najlepszą żonglerką cyrku Campano! Kwiatkowski podejmuje się dochodzenia, by na koniec stwierdzić, że bynajmniej nie wszystkie podejrzane sprawy to kryminalne zagadki... [okładka]

Bex, odkąd pamięta, zawsze marzyła o sławie i karierze piosenkarki. Kiedy pewnego dnia udaje jej się dostać na casting do popularnego telewizyjnego show, głęboko wierzy, że jej marzenia wreszcie się spełnią, a życie zupełnie zmieni. Jak to jednak często bywa, los płata jej figla. Jurorzy zamiast niej wybierają do programu Matthew, niepozornego i nieśmiałego gitarzystę, którego poprosiła, żeby akompaniował jej podczas występu. Czy Bex uda się schować dumę do kieszeni i namówić Matthew, żeby podjął wyzwanie? [okł.]

Billie wie, że będzie obiektem złośliwych drwin, bo ma nudnego, łysiejącego ojczyma. Jakby tego było mało, czuje się jak obca we własnej rodzinie. Wszystko przez nową, egzaltowaną siostrę przyrodnią oraz mamę, która przestała ostatnio zwracać uwagę na Billie. Dziewczyna wpada jednak na genialny pomysł: plan wymiany rodziców. Wystarczy znaleźć nową rodzinę i nakłonić ją do adopcji. Łatwe, prawda? A może i nie... [okładka]

Podczas nieobecności mamy, Beatą Bitner i jej bratem Konradem opiekuje się Aniela Kowalik. Bebe i Kozio nie od razu potrafią zapałać sympatią do chwilami zbyt troskliwej lub zbyt opieszałej Anieli, z czasem jednak wspólnie stworzą zgrany zespół powiększony o tak ciekawe osobowości jak Bernard Żeromski czy jego młody przyjaciel Damazy Kordiałek (czyli Dambo). W dodatku Bebe, pełna niewiary w siebie, ukryta przed światem pod obronnym pancerzem nadmiernego spokoju i opanowania, zaczyna nabierać większej pewności, odwagi i zaufania do innych. A wszystko dzięki miłej znajomości z Damazym... [Empik.com]

Kolejna część historii o Jaśku i Piotrku oraz czarnym charakterze serii - antypatycznej (czy na pewno?...) Paluch Rogalskiej [lubimyczytac.pl]

Książka opowiada o dwóch zakochanych parach - Laurze i Wolfim, Róży i Fryderyku - którzy zmuszeni są przeciwstawić się okrutnemu losowi, jeśli chcą być razem. Ale czy im się uda? Czy, któraś z par otrzyma tytułową czarną polewkę? Aby się tego dowiedzieć sięgnij i przeczytaj tą pełną humoru, miłości i zwykłej codzienności książkę!!! Małgorzata Musierowicz, ulubiona pisarka nastolatków, autorka...[lubimyczytac.pl]

Los dał jej szansę, aby cofnąć czas i zmienić swoje decyzje. Życie nastolatki Alice znalazło się w krytycznym punkcie. Jej rodzice się rozeszli, matka wymaga od niej zbyt wiele, ojciec żeni się po raz drugi, a Sasha, najpopularniejsza z koleżanek, nienawidzi jej serdecznie... I wtedy wydarza się coś naprawdę dziwnego. Alice budzi się znowu jako siedmioletnie dziecko. Rozgląda się oczyma nastolatki i odkrywa w swoim dawnym życiu nowe fakty, zaskakujące, trudne do zaakceptowania. Ale czy potrafi wykorzystać tę wiedzę, żeby odmienić własną przyszłość? [okładka]

Amy rozumie mowę zwierząt i potrafi się z nimi dogadać. To jej wielka tajemnica. Gdy na wyspie dochodzi do kilku zagadkowych zdarzeń, Amy oraz jej zwierzęcy kumple zmieniają się w detektywów. Wkrótce łapią na gorącym uczynku małego rabusia. Ale to nie koniec kłopotów. Czy paczka z Clamerkin w porę wykryje złodziejaszków? [okładka]

Kończy się rok szkolny. Nie wszyscy jednak spieszą się do domu. Aurelia Jedwabińska wątpi, aby ktokolwiek interesował się jej świadectwem Konrad Bitner zaś woli przygotowywać przedstawienie swojej jednoosobowej trupy teatralnej, aniżeli biec z cenzurką do starszej siostry, Beaty. I tak się poznają: on, młody, niespokojny artystyczny duch, i ona, troszkę zagubiona, z poczuciem osamotnienia, ale samodzielna i zaradna osóbka. Czas wakacyjny spędzony w Pobiedziskach pozwala im lepiej się poznać, daje też Aurelii szansę spotkania z nie odwiedzaną od lat babcią i przynosi nową znajomość z Arturkiem Gburkiem. Oczywiście ta nowa znajomość niezbyt mile odbierana jest przez Konrada...[Empik.com]

Oto "Falbanki". Pierwsza z trzech opowieści rodzinnych Krystyny Siesickiej, które prezentować będziemy w naszym Wydawnictwie. W tym malowniczym tryptyku ukażą się jeszcze: "Woalki" oraz "Wachlarze". Mamy nadzieję, że książki te przyniosą Wam radość. Myśl o tym towarzyszyła Autorce, kiedy je pisała, a naszemu Wydawnictwu w czasie pracy edytorskiej. [lubimyczytac.pl]

Małgorzata Musierowicz, z wykształcenia grafik, jest autorką książek dla dzieci i młodzieży, cieszących się od lat wyjątkową popularnością, uhonorowanych prestiżowymi nagrodami, przekładanych na wiele języków. Felietony, zawarte w tym tomie, ukazywały się pod nazwą "Frywolitki" w "Tygodniku Powszechnym". Przeznaczone dla młodzieży, wkrótce zyskały także liczne grono dorosłych Czytelników....[lubimyczytac.pl]

Ja jestem najładniejsza z całej zerówki. I imię mam najładniejsze: Paulinka. Lubię chodzic do zerówki. Rano, po śniadaniu, babcia kiwa mi z okna, a ja maszeruję sobie przez podwórze i już zaraz, za sklepem spozywczym, jest nasza szkoła. [okładka]

Tytuł należy do popularnego cyklu Jeżycjada. Akcja powieści rozpoczyna się w dniu Świętego Walentego, kiedy to Borejkowie obchodzą nieco spóźnione imieniny dwóch Grzegorzów, męża i syna Gabrysi, kończy się zaś w dniu imienin Róży Pyziakówny, na których obecność solenizantki pozostawia wiele do życzenia.Pomiędzy tymi dwiema datami czytelnik jest świadkiem uroczystości na cześć kilku innych...[lubimyczytac.pl]

Przeczytajcie o niesamowitych przygodach Jaśka i Piotrka - dwóch braci z rodziny aktorskiej, a także o nietuzinkowej artystce - Paluch Rogalskiej!!! [lubimyczytac.pl]

Z Paluch Rogalską pewnego razu było jeszcze bardziej śmiesznie niż kiedykolwiek. W ostatnim akcie scena rozgrywała się w pokoju, w którym Mazurkiewicz, czyli nasz tata, oczekiwał na piękną Kamillę. Był tam przygotowany ogromny stół z jedzeniem. Kamilla przyszła z paluch rogalską, bo tak była napisana sztuka, że Kamilla przedstawia garderobianą - Paluch rogalską, jako swą mamę, bo się boi, że tata, to znaczy Mazurkiewicz, będzie się do niej zalecał. Tata zawsze odsuwał troszkę kszesło przy stole dla Paluch rogalskiej, a potem dosuwał ją z tym krzesłem, że taki uprzejmy dla mamy Kamilli. Aż tu nagle na jednym przedstawieniu zagapił się, strasznie daleko odsunął krzesło przy stole, a Paluch Rogalska myślała, że je już przysunął, i usiadła w swoich szerokich sukniach, a tu krzesła wcale nie było ! Paluch rogalska jak nie rymnie całym cielskiem pod stół!... [okładka]

Świat rodziny Borejków, pokazany z perspektywy Józinka Pałysa wydaje się niezwykle intrygujący, a dodatkowo wzbogaca go postać niesłychanie ciekawej dziewczyny Trolli. [Empik.com]

Myślę, że warto być dzieckiem aktorów, bo nigdzie nie dzieje się tyle śmiesznych rzeczy, co w teatrze. piotrek był tego samego zdania, chociaż nie lubił się ze mną zgadzać. [okładka]

Dopiero w trzecim tomie „Jeżycjady” pojawiła się rodzina Borejków. Pojawiła się - i z miejsca podbiła serca odbiorców. Energiczna, często sarkastyczna Mila Borejko, jej mąż – niezaradny życiowo filolog klasyczny, Ignacy, i cztery córki – Gabrysia, Ida, Natalia i Patrycja – stali się ulubieńcami kolejnych pokoleń czytelniczek. Od „Kwiatu kalafiora” postacie te sympatycznej rodziny przewijają się w kolejnych tomach – córki Borejków dorastają, wychodzą za mąż, rodzą dzieci. Dzieci dorastają, przeżywają swoje pierwsze miłości, wchodzą w czas dojrzewania. A nad wszystkim wciąż czuwa Mila i jej mąż.] „Kalamburka” to czternasty tom „Jeżycjady”. I w nim wreszcie na pierwszy plan zdecydowała się Musierowicz wysunąć tę sympatyczną parę. Książka bardzo różni się od poprzednich – przede wszystkim układem czasowym. Do tej pory wydarzenia były przedstawiane zgodnie z ich rytmem. W „Kalamburce” punktem wyjścia jest sylwester roku 2000. Rodzina przygotowuje się do świętowania nadejścia nowego roku. Kolejne rozdziały nie dotyczą jednak przeżyć pierwszych dni nowego tysiąclecia, a… lat wcześniejszych. Autorka, rozpoczynając od magicznej daty – ostatniego dnia XX wieku – cofa się aż do roku 1935, do dnia narodzin Mili. Odwracając normalny bieg wydarzeń sprawia Musierowicz, że bohaterowie stają się coraz młodsi, a wykorzystując sięganie do ich przeszłości, tłumaczy pewne rozwiązania z tomów wcześniejszych. Gabrysia Borejko, obecnie Gabriela Stryba, matka trojga dzieci, organizuje u siebie składkowe przyjęcie grupy ESD, jak za studenckich czasów. Mila i Ignacy świętują sylwestra, spełniając swoje dawne marzenia. Aniela Żeromska, uznana aktorka, odkrywa w komputerze Mili sztukę niejakiego Kala Amburki – genialnego dramatopisarza, który ukrywa swą tożsamość przed wszystkimi. Kim jest Kal Amburka? Zaraz wkraczamy w rok 1999, ślub Natalii i Roberta, potem 1998 – śmierć Gizeli, opiekunki Mili. W 1997 pojawia się – po raz pierwszy – owa tajemnicza Gizela, staruszka z werwą, sprytna i mądra. 1977 – przeprowadzka Mili i Ignacego do nowego mieszkania, 1970 – strajki na Wybrzeżu i strach ciężarnej Mili o losy męża, 1968 i wyjazd nauczycielki Mili, 1961 – życie Gizeli i Kazia Traka, 1958 – ślub Mili i Ignacego, 1956 – pierwsze randki Mili, przyjaźń z Lonią, potem młodość i dzieciństwo Mili, pierwsze powojenne lata – pójście do szkoły – aż po dzień narodzin małej Mili – dzień szczęścia sąsiadów panny Gizeli. Wszystko rozgrywa się na tle wydarzeń historycznych, opisywanych przez Musierowicz w niezapomniany sposób. Nie ulega wątpliwości, że przez „Kalamburkę” przybliża autorka parę pomijanych dotąd bohaterów. Zwykle Mila i Ignacy stanowili jedynie tło dla perypetii przedstawicieli młodszego pokolenia. Młodość w „Jeżycjadzie” triumfowała – nastolatki przeżywały swoje problemy, zauroczenia i miłości, a państwo Borejkowie zapewniali jedynie poczucie bezpieczeństwa swoim dzieciom, ewentualnie – służyli dobrymi radami. „Kalamburka” zlikwidowała wrażenie papierowych bohaterów – ukazała różne oblicza Mili i Ignacego, całą gamę uczuć, krnąbrność małej Mili – która jako dojrzała starsza pani nigdy się nie myli i staje się nawet odrobinę despotyczna, pomysłowość małego Ignasia, który po wojnie sam znajduje pracę dla swojej mamy, a żeby zwrócić na siebie uwagę Mili przezwycięża nawet własną nieśmiałość i bez problemu pokonuje konkurentów do serca i ręki dziewczyny – tego samego Ignasia, który, już jako dorosły, wydaje się zagubiony i niezaradny (a w ostatnich, pokalamburkowych tomach – również bezsensownie apodyktyczny). Pierwsze spotkania Mili i Ignacego pokazują, jak nieśmiertelnym i – powtarzanym choć zawsze innym – tematem jest miłość. Choć opisuje Musierowicz wydarzenia sprzed pół wieku, samo uczucie nie różni się od emocji targających kolejno córkami, a potem i wnukami pani Borejko. Na „Kalamburce” świetnie widać rytm powtórzeń, cykliczność czasu i powtarzalność pewnych życiowych schematów. Sfera uczuć, rozbudowana w „Kalamburce”, bogata i interesująca, a także – ze względu na sporą rozpiętość czasu akcji – różnorodna, to jedna sprawa. Z pewnością czytelniczki nie będą zawiedzione. „Kalamburka” nie jest zbyt cukierkowa, choć oczywiście poziomem optymizmu i szczęścia, tak wysokim, że nierealnym, nie odbiega od poprzednich tomów. Ale ważna jest jeszcze inna kwestia: odwzorowywanie realiów Polski lat 50., 60. i 70. – to, co u Musierowicz zawsze było elementem wzbudzającym najwięcej pochwał, nie zawodzi i w „Kalamburce”. Hasła dnia, intrygująca przedstawiana codzienność, zakorzenienie wydarzeń w „polskości” – to cechy wyróżniające powieść Musierowicz i wzbogacające książkę. Dzięki nim „Jeżycjada” nie jest tylko powieścią familijną, a czymś więcej. Małgorzata Musierowicz trochę się gubi przy opisywaniu lat 90. i początki XXI wieku, przy przedstawianiu drugiej połowy XX wieku jest za to bezkonkurencyjna, to w „Kalamburce” doskonale widać. Nie brakuje w powieści ciepłego humoru w najlepszym wydaniu. Nie ma tu odgrzewanych żartów, pojawia się za to cała masa udanych dowcipów. Składa się to na niepowtarzalną atmosferę „Kalamburki”. W tej powieści o wiele więcej niż we wcześniejszych tomach także melancholii i smutku, strachu i troski o bliskich, rozpaczy, zazdrości, gniewu i niezadowolenia. Nie wszystko wygląda różowo, a dzięki zmianie proporcji książka spodoba się większej liczbie czytelników. Przyjęta, nietypowa jak na Musierowicz, praktyka narracyjna pozwala mówić o śmierci – dotąd bowiem nie zdarzało się, by umierali bohaterowie, którzy zdążyli wzbudzić sympatię czytelników. Tu umierają aż trzy osoby – Gizela, opiekunka Mili, a także rodzice przyszłej pani Borejko. Musierowicz poradziła sobie z zadaniem bardzo dobrze – po prostu najpierw przedstawiła śmierć bohaterów, przyzwyczajając czytelników do myśli o rozstaniu się z nimi, kiedy jeszcze nie wzbudzali żadnych emocji. Potem dopiero przekazywała wiadomości na temat życia bohaterów. Dzięki temu zabiegowi odbiorcy nie myślą o kresie egzystencji, a cieszą się obecnością postaci już po tragedii. Odwrócenie naturalnego rytmu, a raczej przedstawienie faz życia od końca, zapewnia optymistyczne zakończenie – radość narodzin. „Kalamburka” to bez wątpienia najlepszy tom „Jeżycjady”. Zbierają się tu wszystkie dobre cechy stylu Musierowicz. [granice.pl]

Mądra i napisana z humorem powieść o zbuntowanej nastolatce, uwielbiającej taniec i dyskoteki. Autorka młodziezowych bestsellerów i tym razem w sposób otwarty i bezpośredni porusza problem dojrzewania, rozwichrzonych emocji, zaufania, przyjaźni, miłości. "Podrywaczka to nie jest moje nazwisko, tylko nick. Wolę być Kaśką Podrywaczką niż Śpiącą Królewną. Moda na Królewny jest w odwrocie. Śpiące lelujki pozostawły w bajkach. Nie mam zamiaru siedzieć w domu i czekać na królewicza, który przyjedzie na białym koniu i porwie mnie do Krainy Szczęśliwości. Porwie albo nie porwie. Wybierze lub nie wybierze, znajdzie lub nie znajdzie. A jak znajdzie, to szczęście na maksa, pełen odlot. Ciekawe dokąd? Wolę samą siebie porwać tam, gdzie mi się podoba. Kto powiedział, że to facet ma wybierać i decydować? Zamierzam lansować modę na życie po swojemu. Chcieć to móc. Oto jedno z haseł mojego życia. Inne wymyślę wkrótce.. [okładka]

Aniela Kowalik nie była pięknością. Miała wszak dużo tego, co się nazywa urokiem osobistym.I ta właśnie Anielka przeżyła wielką miłość. Nad morzem, w swej rodzinnej Łebie, poznała chłopaka, który wprawdzie nie bardzo spodobał się ojcu Anielki, za to bardzo jej samej. To dla niego wybrała poznańską szkołę średnią, liceum poligraficzno księgarskie. I dla niego przyjechała do obcego prawie miasta. [lubimyczytac.pl]