"Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną", mówi Jezus o faryzeuszach (Mt 15, 14). 1500 lat później Pieter Bruegel na słynnym, wiszącym dziś w Neapolu obrazie odmalował sześć postaci najwyraźniej niewidomych mężczyzn, odzianych w ubogie stroje XVI stulecia, jak trzymając się za ręce posuwają się gęsiego skrajem rowu na tle posępnego krajobrazu Brabancji. Pierwszy z idących już leży w rowie, następny właśnie pada i z pewnością pociągnie za sobą kolejnego, trzymającego się jego kija towarzysza niedoli. Ale tego już nie zobaczymy, artysta bowiem uchwycił tylko jeden moment zdarzenia, pozostawiając jego prehistorię i następstwa wyobraźni widza. O tym, kim mogli być namalowani przez Bruegla "Ślepcy" i jak mogło dojść do powstania tego obrazu, opowiada w fascynujący sposób powieść wybitnego prozaika niemieckiego Gerta Hofmanna (1932-1993), znanego w Polsce z powieści "Na wieży" (PIW 1987) i opowiadania "Pan Veilchenfeld" (PIW 1990), przełożonych przez Karolinę Niedenthal. "Upadek ślepców" to niezwykła relacja z domniemanych wydarzeń jednego dnia, kiedy to grupka wędrujących po kraju ślepych żebraków godzi się za łyżkę strawy pozować niewidocznemu malarzowi. Aura powieści w mistrzowski sposób koresponduje z surowym klimatem Brueglowskiego arcydzieła. Oszczędnymi, a zarazem bardzo sugestywnymi środkami autor kreuje świat doznań niewidomych i opowiada indywidualną, przejmującą historię każdego z nich. Jednocześnie odtwarza otaczającą ich szesnastowieczną rzeczywistość, na ile ślepcy potrafią wyobrazić ją sobie za pośrednictwem słuchu, węchu i dotyku. Niezwykłość tej perspektywy i konsekwencja, z jaką autor wciela się w swoich niewidomych bohaterów, sprawiają, że lektura tej książki jest poruszającym przeżyciem. [lubimyczytac.pl]

Drogi Ronaldzie! Właśnie podjęłam decyzję, która - jak sądzę - rozwiąże ostatecznie naszą trudną i pogmatwaną sytuację. Pytałeś mnie kiedyś w Rahnsdorfie, czy żądam rozwodu. Odpowiedziałam Ci wówczas przecząco. Zmieniłam jednak zdanie. Po głębokim namysle doszłam do przekonania, że jedynie rozwód może unormować nasze stosunki i wyjaśnić ostatecznie zaistniałą sytuację. Dlatego zwracam się do Ciebie z prośbą, abyś niezwłocznie podjął starania w tym kierunku. Jednocześnie proszę, żebyś nie próbował nakłaniać mnie do zmiany decyzji. Oszczędzi mi to dalszych przykrości. Ronaldzie, liczę, że - jak zwykle - zachowasz się jak dżentelmen. Moje serce tęskni za spokojem. Zrób więc wszystko, aby jak najszybciej zerwać więzy, które nas obojga krępują. Uwolnij mnie! [okładka]

Werner Rottmann, bogaty przemysłowiec, samotnie wychowuje córkę, owoc nieszczęśliwego małżeństwa z piękną Kreolką. Nie zdaje sobie sprawy, że ta dorosła już dziewczyna tęskni za matką, która wyrzekła jej się zaraz po urodzeniu i pozostała w Brazylii z drugim mężem. Wreszcie Felicji udaje się przekonać ojca, żeby popłynęli wspólnie do Rio de Janeiro, dokąd dziewczynę po raz pierwszy zaprosiła matka, Elwira Corada. Podczas podróży na statku spotykają młodego mężczyznę, którego powikłane losy zmusiły przed dziesięciu laty do opuszczenia ojczyzny. Baron Busso von Malteck, na prośbę ojca Felicji, podejmuje się dyskretnej opieki nad nią w domu matki. Opieka ta okaże się bardzo potrzebna, ponieważ na młodą dziewczynę czyhać tam będzie zasadzka... [okładka]

Werner Rottmann, bogaty przemysłowiec, samotnie wychowuje córkę, owoc nieszczęśliwego małżenstwa z piękną Kreolką. Nie zdaje sobie sprawy, że ta dorosła już dziewczyna tęskni za matką, która wyrzekła jej się zaraz po urodzeniu i pozostała w Brazylii z drugim mężem. Wreszcie Felicji udaje się przekonać ojca, żeby popłynęli wspólnie do Rio de Janeiro, dokąd dziewczynę po raz pierwszy zaprosiła matka, Elwira Corada. Podczas podrózy na statku spotykają młodego mężczyznę, które powikłane losy zmusiły przed dziesięciu laty do opuszczenia ojczyzny. Baron Busso von Malteck, na prośbę ojca Felicji, podejmuje się dyskretnej opieki nad nią w domu matki. Opieka ta okaże się bardzo potrzebna, ponieważ na młodą dziewczynę czyhać tam będzie zasadzka... [okładka]

Temat do tej powieści autor zaczerpnął ze średniowiecznego eposu o świętym grzeszniku, zrodzonym z kazirodczego związku i po wielu latach pokutniczego życia powołanym na tron papieski. [lubimy czytać]

Temat do tej powieści autor zaczerpnął ze średniowiecznego eposu o świętym grzeszniku, zrodzonym z kazirodczego związku i po wielu latach pokutniczego życia powołanym na tron papieski. [lubimy czytać]

Wybuch pierwszej wojny swiatowej zaskoczył profesora Honeggo i jego córkę Lawinię. Nie mogąc wrócić do Berlina, urządzili się skromnie na miejscu. Lawinia znalazła pracę, a profesor kończył swoją rozprawę naukową. Niestety, po kilku latach zmarł na febrę. Umierając, polecił córce wrócić do Niemiec i zamieszkać w zakładzie dla zubożałych szlachcianek, do czego miała prawo jako krewna w prostej linii baronowej Elizy von Drake. Czekając na odpowiedź z zakładu w Gantersheim, Lawinia poznaje Hansa Rieda, który przybył do Surabaja w misji handlowej. Kilka tygodni spotkań wystarcza, by połączyło ich gorące uczucie. Niestety - bez przyszłości, ponieważ oboje są biedni. Czeka ich rozstanie, ale postanawiają nie rezygnować z siebie... [okładka]

Dzieło to jest ostatnią powieścią Tomasza Manna. Napisał je w 1954 roku. Jest to powieść łotrzykowska, iskrząca się od ironii i czarnego humoru. [lubimy czytać]

Dzieło to jest ostatnią powieścią Tomasza Manna. Napisał je w 1954 roku. Jest to powieść łotrzykowska, iskrząca się od ironii i czarnego humoru. [lubimy czytać]

Amsterdam w XVII stuleciu. Cornelis Suythof, wielki wielbiciel malarstwa Rembrandta, pracuje jako strażnik w więzieniu, by mieć pieniądze na swoje próby artystyczne. Nieoczekiwanie wydarza się coś, co z gruntu odmieni jego spokojne życie: szanowany kupiec trafia do więzienia za wymordowanie całej swojej rodziny, a przyjaciel Cornelisa Ossel zostaje wtrącony do sąsiedniej celi. On także popełnił morderstwo, choć był do tej pory chodzącą dobrocią. Osadzeni sprawiają wrażenie zupełnie obłąkanych i Cornelis przysięga sobie, że wyświetli sprawę. Odkrywa, że w chwili morderstwa w pobliżu obu sprawców znajdował się ten sam obraz olejny, niewinny portret, jak spod ręki Rembrandta, tyle tylko, że utrzymany w intensywnym błękitem, którego artysta nigdy nie używał. Gdy śmiercionośny obraz w tajemniczy sposób znika, Cornelis nie widzi innej drogi, jak zgłosić się jako uczeń do postarzałego, zgorzkniałego mistrza Rembrandta. Cały Amsterdam jest owładnięty szaleństwem - tak się wydaje Cornelisowi - bo seria zbrodni się nie kończy. Podczas gdy on mozolnie, krok po kroku, tropi przerażające machinacje, jakaś nieuchwytna siła opanowuje miasto i jego mieszkańców, a kolorem demona jest błękit. [poczytaj.pl]

Waleria, dziewczyna z zamożnej strefy dowiaduje się od umierającej pani Dory Lorbach, że nie jest jej córką. Po śmierci opiekunki, pozbawiona spadku przez bezwzględnego krewnego zmarłej jedzie do małej wioski w Turyngii, aby zamieszkać w rodzinnym domu. Spotyka ją zawód w biednej chłopskiej zagrodzie widzi ojca pijaka i zastraszoną rodzinę. Usiłuje jednak sprostać sytuacji. W chwili załamania, płaczącą, spotyka ją Fred Gerold, młody naukowiec, którego poznała w dobrych czasach i skrycie pokochała. Mieszka on chwilowo w zamku Waldhemów, u swego przyjaciela Henryka. Tym pokazuje mu któregoś dnia portret zaginionej ciotki Małgorzaty, która uciekła z zamku idąc za głosem serca i została odtrącona przez rodzinę. Fred jest zaskoczony podobieństwem Walerii do kobiety na portrecie. Postanawia wyjaśnić tę zagadkę, zwłaszcza że dziewczyna podoba mu się coraz bardziej... [okładka]

Inżynier Ludwik Rodenberg wyjeżdża z Niemiec do Brazylii na wieść o niepokojach w jego kopalni srebra. Zabiera ze soba swoją przybraną córkę i siostrzeńca Janka. Po przybyciu do Armady dowiaduje się, że robotnicy, zbuntowani przez dwóch agitatorów, przedstawili dyrekcji kopalni całą listę nierealnych żądań i zagrozili strajkiem. Rodenberg wyjeżdża w nocy do sąsiedniego miasta po posiłki wojska. Tymczasem przywódcy strajku postanawiaja porwać córkę Rodenberga Dolores i poprzez szantaż zmusić go do zgody na ich żądania. Podstępem wdzierają się do domu właściciela kopalni i uprowadzają Dolores. Wkrótce jednak dzielny kuzyn Janek wykrada dziewczynę z rąk porywaczy i oboje uciekają w góry do małego domku. Tam młodzi wyznają sobie miłość. L. Rodenberg wraca z wojskiem i zaprowadza porządek w kopalni: agitatorzy okazują się przemytnikami alkoholu, którzy zbałamucili górników, wciskając im swój towar. Robotnicy uznają racje Rodenberga. Po szczęśliwie zakończonych perypetiach, cała rodzina właściciela kopalni wraca do Niemiec. [okładka]

Oczywiście dziewczęta są dobrze ulokowane w swoim żeńskim intarnacie. Mimo to Gitta, Lola i Angimają swoje małe troski. Rodzice Loli jej nie rozumieją, Angi cierpi z dowodu zbyt dużego rygoru w domu, a Gitta musi uporać się z pierwszym miłosnym rozczarowaniem. Burzliwe wydarzenia trzymaja cały internat w napięciu aż do momentu, kiedy podczas przyjęcia w ogrodzie wszystkie problemy zostają rozwiązane w zabawny sposób.[okładka]