"Afery generałów" to, jak określa to sam autor, fabularyzowany dokument dotyczący życia intymnego prominentów III Rzeszy. Hitler, Himmler, Goering, Fritsch, Hess, Guderian, Jodl, Rommel... Cóż oni nie wyczyniali. "Afery generałów" to książka będąca jedną z najlepszych powieści Hansa Hellmuta Kirsta, można ją czytać jednym tchem i to kilka razy. [lubimyczytac.pl]

Heinz Romer, profesor uniwerytetu, był pierwszą miłością Gabrieli. Niestey, nie mógł poprosić o jej rękę - oboje byli bardzo biedni. Niedostatek i choroba matki skłąniają Gabrielę do przyjęcia oświadczyn Herberta Wendheima, bogatego fabrykanta. Przed zaręczynami wyznaje ona przyszłemu mężowi, że kocha innego. Herbert, który szczerze pragnie zdobyć serce Gabrieli, postanawia cierpliwie czekać. Po slubie wyjeżdżają w podróż do Włoch. Tymczasem bogata jedynaczka, Ingeborga Haller, zakochuje się w przystojnym Romerze... [okładka]

Blaszany bębenek, otoczony niegdyś atmosferą skandalu, będący obiektem nienawistnych napaści, a jednocześnie wydawany w milionowych nakładach na całym świecie, nagradzany, wszechstronnie analizowany i komentowany - jest powieścią uznaną za najważniejsze dzieło powojennej literatury niemieckiej. [lubimy czytać]

Trudno w istocie uwierzyć, że jego pierwsza powieść, "Buddenbrookowie", jest dziełem dwudziestopięcioletniego mężczyzny. Nie z uwagi na okazałość, bogactwo, różnorodność motywów czy wreszcie głębię spojrzenia, lecz z powodu trwałej już doskonałości oraz dojrzałości talentu, które nie są cechami mlodości, a które z tej kroniki rodzinnej uczyniły dzieło klasyczne. Dziś, po przeszło pięćdziesięciu latach, nie znać w nim sladów starości, zachowało bowiem nadal nienaruszoną świeżość. Jacques Mercanton [okładka]

Mimo całej swej artystycznej niewinności ta książka nieświadomie dała więcej, niż leżało w jej zamiarach. Miała ona przedstawić "upadek rodziny" - pewnej hanzeatyckiej rodziny północnoniemieckiej - za pomocą środków stosowanych w powieści naturalistycznej, które dopiero co zdobyłem i przyswoiłem sobie drogą literackiego terminatorstwa. Jak się jednak okazało, w wizerunkach członków tej rodziny, w ich nastrojach, charakterach oraz losach całe mieszczaństwo europejskie rozpoznało siebie i swoją sytuację duchową na przełomie dwóch wieków, kilkanaście lat zaledwie przed pierwszą wojną światową, światową rewolucją i końcem epoki mieszczeńskiej. Książka przeciwstawia się czasowi, jeżeli podażając za nią czas ją w siebie wchłaniał. Tomasz Mann. [okładka]

Hans Hellmut Kirst, znany pisarz zachodnioniemiecki, należący wraz z Günterem Grassem i Heinrichem Böllem do liberalizującej lewicy, od ponad trzydziestu lat tropi w swoich licznych publikacjach zasadniczy problem: winy Niemców. Czy winien był absolutnie cały naród, bez żadnego wyjątku? Czy istotnie nikt nie usiłował przeciwstawić się złu? A jeśli był ten "jedyny sprawiedliwy w Sodomie", to jakimi intencjami się powodował? Wnikliwą analizę takiego właśnie "jedynego sprawiedliwego" przeprowadza Kirst w swojej najnowszej powieści "Bunt żołnierzy", dotyczącej nie tylko samego zamachu na Hitlera 20 lipca 1944, ale zwłaszcza tego pandemonium okrucieństwa, sadyzmu, zbrodniczej służalczości, cynizmu, mściwości i poczucia pychy tych, którzy tym razem byli "na wierzchu". Powieść, choć trzyma się wiernie faktów, jest jak najdalsza od suchej relacji dokumentalnej, lekko fabularyzowanej, których na temat "20 lipca 1944" było setki. Kirst z bezprzykładną wręcz pasją, chciałoby się rzecz - z furią, demaskuje głupotę, serwilizm, tchórzostwo, bezradność, małostkowość, oportunizm i niepojęty brak wyobraźni w szeregach wysoko postawionych oficerów Wehrmachtu i działaczy protestanckich, przygotowujących spisek, a następnie organizujących zamach na Hitlera. Tak więc, poza jedynym człowiekiem, celowo literacko wykreowanym na herosa bez skazy, Kirst nie szczędzi absolutnie nikogo, jakby chciał rzec, że w tym systemie, w systemie totalitarnym, nieludzkim i antyhumanistycznym, nie może być mowy o sprawiedliwości, dobru, szlachetności. Powieść Kirsta jest gorzką lekcją również dla współczesności, w której wciąż jeszcze tułają się duchy totalitaryzmu i uniformizacji. [lubimyczytac.pl]

Viktora Manna (1890-1949), ostatniego z pięciorga rodzeństwa, dzieli kilkanaście lat od jego sławnych braci, Henryka i Tomasza. Z pozycji owego znacznie młodszego brata, którego zawód nie miał nic wspólnego z literaturą, kreśli on pod koniec życia szczery, bezpretensjonalny obraz rodziny, oparty na ocalałych dokumentach, listach i zapiskach oraz osobistych wspomnieniach, przepełnionych szczerym uczuciem i pietyzmem dla dzieła obu wielkich pisarzy. [lubimy czytać]

Regina Volkmar po śmierci swojej matki, która przed laty uciekła z domu z aktorem, wraca do dziadka, radcy Schrotera. Ten przyjmuje ją z miłością i tylko głęboka niechęć siostry matki, Ludwiki, zakłóca rodzinną atmosferę. Ciotka Ludwika jest brzydką, starą panną, szaleńczo zakochaną w skarbniku miejskim, Kirchnerze. Ten młody jeszcze człowiek asystuje Ludwice z racji jej majątku. Wkrótce adorator ciotki zakochuje się w młodej i pięknej Reginie, która odrzuca jego deklarację, ponieważ jest zakochana w młodym architekcie. Ludwika odczuwa chłód Kirchnera wobec siebie i całą winą obarcza Reginę. Zawiedziona miłość i kompleksy, wynikające z braku urody, doprowadzają Ludwikę do obłędu i rozpaczliwego czynu: strąca Reginę w przepaść starego kamieniołomu. Los jest jednak łaskawy dla ofiary: gęste krzewy i ciernie zatrzymują ciało. Gwałtowna burza, deszcz i pioruny towarzyszą poszukiwaniom Reginy - w końcu z opresji ratuje ją Gerhard, jej ukochany. [okładka]

Na siatce z delikatnego złotego filigranu skrzyły się drogie kamienie Freda, zaskoczona wspaniałomyslnością tego upominku, wzdragała sie go przyjąć, Rani jednak sama włożyła jej łańcuszek na szyję, mówiąc: _"Musisz ten dar przyjąć ode mnie na pożegnanie. Stara Aja, o której ci wspominała, zaczarowała ten amulet. Poleciła Ci powiedzieć, że posiada on cudowne własności, nie wolno ci więc go zdejmować ani dniem, ani nocą. Póki go będziesz nosić - nie grozi ci żadne nieszczęście, na pewno zaś będą Cię omijać cierpienia miłosne. Kamienie te dzięki swojej czarodziejskiej mocy, będą siłą przyciągającą serce ukochanego tak długo, jak długo potrwa twoja miłość." [okładka]

Dwudziestotrzyletni Hans Castorp jedzie do Szwajcarii, by odwiedzić kuzyna, który przebywa na leczeniu w sanatorium "Berghof", położonym wysoko w górach. Pobyt zaplanowany na trzy tygodnie w rezultacie trwał siedem lat (siódemka miała dla Thomasa Manna znaczenie magiczne!). Przerwał go dopiero wybuch pierwszej wojny światowej. Świat zastany przez Castorpa "na górze", tak odległy od normalności i różny od tego na "nizinie", to po mistrzowsku sportretowane panopticum napotkanych tam ludzi, dla których czas - konstytutywny czynnik powieści! - upływa bez celu i bez refleksji. Niczym ruchome piaski, z wolna zaczyna wchłaniać młodego Castorpa. Z jednej strony u w o d z i go atmosfera miejsca, z jego rutynowym rozkładem dnia i chorobliwym zaiste rozplotkowaniem, z drugiej - rodząca się miłość. Skomplikowana. Jak to nieraz bywa. Jej punkt kulminacyjny wyznacza bal kostiumowy w zapustny wtorek. "Berghof" to jednak nie tylko sanatorium, zamknięty świat chorych, to zarazem symbol chorej Europy, obraz jej duchowego kryzysu w przededniu wybuchu Wielkiej Wojny. Powieść zakrojona pierwotnie na krótkie opowiadanie, po dwunastu latach pracy i przemyśleń autora, stała się jednym z najważniejszych głosów na temat kondycji moralnej i intelektualnej Europy XX wieku. [lubimy czytać]

Dwudziestotrzyletni Hans Castorp jedzie do Szwajcarii, by odwiedzić kuzyna, który przebywa na leczeniu w sanatorium "Berghof", położonym wysoko w górach. Pobyt zaplanowany na trzy tygodnie w rezultacie trwał siedem lat (siódemka miała dla Thomasa Manna znaczenie magiczne!). Przerwał go dopiero wybuch pierwszej wojny światowej. Świat zastany przez Castorpa "na górze", tak odległy od normalności i różny od tego na "nizinie", to po mistrzowsku sportretowane panopticum napotkanych tam ludzi, dla których czas - konstytutywny czynnik powieści! - upływa bez celu i bez refleksji. Niczym ruchome piaski, z wolna zaczyna wchłaniać młodego Castorpa. Z jednej strony u w o d z i go atmosfera miejsca, z jego rutynowym rozkładem dnia i chorobliwym zaiste rozplotkowaniem, z drugiej - rodząca się miłość. Skomplikowana. Jak to nieraz bywa. Jej punkt kulminacyjny wyznacza bal kostiumowy w zapustny wtorek. "Berghof" to jednak nie tylko sanatorium, zamknięty świat chorych, to zarazem symbol chorej Europy, obraz jej duchowego kryzysu w przededniu wybuchu Wielkiej Wojny. Powieść zakrojona pierwotnie na krótkie opowiadanie, po dwunastu latach pracy i przemyśleń autora, stała się jednym z najważniejszych głosów na temat kondycji moralnej i intelektualnej Europy XX wieku. [lubimy czytać]

Czas życia i czas śmierci” to historia żołnierskiego losu młodego Niemca – Ernsta Graebera. Nieoczekiwanie, w czasie klęsk armii niemieckiej, Graeber dostaje urlop. Przepełniony nadzieją udaje się do kraju, do rodzinnego miasta, by szukać wytchnienia od nędzy, głodu, zimna i wszechobecnej śmierci frontu rosyjskiego. Czeka go z jednej strony ogromne rozczarowanie – jest bowiem świadkiem upadku swojej ojczyzny, a z drugiej niespodziewane szczęście – przeżywa wielką miłość. Pełen wątpliwości wraca na front, gdzie rozstrzygnie się konflikt między winą a poświęceniem. To uniwersalne przesłanie „Czasu życia i czasu śmierci” z niezmienną siłą przemawia do dzisiejszego czytelnika. [lubimyczytac.pl]

Daisy Haller, wyruszając z ojcem z Ameryki do Niemiec - jego ojczystego kraju, a potem podejmując podróż jachtem dookoła świata, nie mogła przewidzieć, jak brzemienna w skutki będzie to wyprawa i jak dalece odmieni ona jej życie. Nieczęsto bowiem się zdarza, aby napad rabunkowy na bogatą pannę i jej klejnoty dał początek znajomości, która wkrótce przerodzi się w głęboką miłość i uczyni szczęśliwym dalsze życie rozkapryszonej dotąd i nieco znudzonej młodej damy. Ocalałe diamenty i perły staną się ozdobą szczęsliwej panny młodej. [okładka]

Śmiertelnie chora młoda dziedziczka majątku Dorneck nie znajdując innego sposobu zapewnienia spokojnej starości swemu ukochanemu, kalekiemu opiekunowi, decyduje sie na małżeństwo z prawie nie znanym sobie mężczyzną. Cudem przywrócona do zdrowia, przez pięć długich lat utrzymuje z poślubionym w tak niecodziennych warunkach mężem jedynie kontakt listowy. Żbliża się jednak dzień powrotu Lothara do kraju. Jak potoczą się losy tego dziwnego małżeństwa, czy zostanie utrzymane w mocy? Czy wspaniałomyslność i wdzięczność zmienią się w miłość?... Powieść przesycona głębokimi ludzkimi wartosciami: miłością, poświęceniem, bezinteresownym oddaniem, wyrzeczeniem się dóbr materialnych w imię szczęścia innych ludzi. Warto przeczytać, zwłaszcza w obecnych, zubożonych w te wartości czasach. [okładka]

Powieści Manna wyczekiwano z niecierpliwością, czego najlepszym dowodem był wysyp recenzji i komentarzy po jej wydaniu w 1947 roku. Spodziewano się, że książka udzieli odpowiedzi na pytanie, dlaczego naród „poetów i myślicieli” stał się na dwanaście lat ojczyzną „sędziów i katów” (słowa Karla Krausa). Nie powinno zatem dziwić, że interpretacja Doktora Faustusa jako powieści-paraboli zdominowała jej recepcję, a stawianie znaku równości między kuszeniem Adriana Leverkühna a uwiedzeniem narodu niemieckiego przez nazizm stało się czytelniczym nawykiem. Huber Orłowski we Wstępie do niniejszej edycji zwraca uwagę na nurt kontestujący tę tradycję. Przywołuje m.in. opinię Stanisława Lema: Diabeł faszyzmu to wielki i straszny skutek przyczyn małych i trywialnych, to reakcja lawinowa, zapoczątkowana rozkładem społecznym. Tak więc Doktor Faustus milczy o Niemcach z czasów połowy naszego stulecia. Opowiada podniosłą historię pewnego artysty, który miał szczęście wyjątkowe przeżyć tragedię, a zatem rzecz pełną najgłębszej wymowy cierpienia uzasadnionego, winy i kary zasłużonej. Komukolwiek przyznamy rację, Doktor Faustus pozostanie arcydziełem sztuki powieściowej XX wieku. [lubimy czytać]

Albert Tornau był właścicielem przynoszącego spore dochody majątku ziemskiego. Zapobiegliwy właściciel lokował po prostu pieniądze w niezaodnych bankach szwajcarskich i w ten sposób uchronił je od szalejącej w Niemczech inflacji. Nie był jednak szczęśliwy. W dzieciństwie porzucony przez matkę, w wieku młodzieńczym przez ukochaną narzeczoną, nabrał tak wielkiej niechęci do kobiet, że zerwał stosunki ze światem, a w swym gospodarstwie zatrudniał tylko mężczyzn. Żadna kobieta nie mogła się pojawić w jego pobliżu, a już szczególnie rozwódka. Tak było do czasu, gdy kierowany litością przygarnął zubożałego kuzyna i jego piekną córkę. [okładka]

Fritz Schramm malarz i poeta, guru cyganerii w Osnabruck po stracie ukochanej maluje obraz przedstawiający załamanego artystę i ideał kobiety. Modelkę znalazł we wrażliwej dziewczynie, w której zakochany jest Ernst. W końcu jednak Ernsta pociąga w swe zmysłowe ramiona i wir światowego życia operowa diwa. Do rodzinnego miasta ściąga go dopiero wiadomość o śmierci Fritza. Czy z dala od naskórkowych wartości znajdzie tu ukojenie? [okładka]

"Sully, musisz stąd uciekać, inaczej zginiesz - szepnęła Michaela. Indianie wyłamywali słabe deski domu i próbowali wejść przez dach. - Nie, Michaelo, za nic nie zostawię cię samej! W tym momencie drzwi puściły. Drzazgi z rygla rozprysły się na wszystkie strony. Jeden z odszczepieńców, pomalowany w wojenne barwy, rzucił się na Sully'ego, a Indianin z opaską na oku chwycił kobietę. - Sully! - krzyczała Michaela,rzucając się wściekle i próbując się uwolnić. - Nie! Ja nie chcę! Zostawcie mnie! Ale Indianin już wywlókł ją na dwór. Kiedy Sully pojawił się w drzwiach, napastnik wsadził ją już na konia, dosiadł go i spiął ostrogami. - Nie bój się, Michaelo - dotarł do niej głos Sully'ego. - Odnajdę cię, gdziekolwiek będziesz!" [okładka]