Czas życia i czas śmierci” to historia żołnierskiego losu młodego Niemca – Ernsta Graebera. Nieoczekiwanie, w czasie klęsk armii niemieckiej, Graeber dostaje urlop. Przepełniony nadzieją udaje się do kraju, do rodzinnego miasta, by szukać wytchnienia od nędzy, głodu, zimna i wszechobecnej śmierci frontu rosyjskiego. Czeka go z jednej strony ogromne rozczarowanie – jest bowiem świadkiem upadku swojej ojczyzny, a z drugiej niespodziewane szczęście – przeżywa wielką miłość. Pełen wątpliwości wraca na front, gdzie rozstrzygnie się konflikt między winą a poświęceniem. To uniwersalne przesłanie „Czasu życia i czasu śmierci” z niezmienną siłą przemawia do dzisiejszego czytelnika. [lubimyczytac.pl]

Zbiór opowiadań: - Ci wielcy ludzie - Dwaj żołnierze - Róża dla Emilii - Suchy wrzesień - Słońce zachodzi - Czerwone liście - W tył zwrot - Wash - Pennsylvania Station - Zwycięstwo w górach - Mistral. [okładka]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru...[lubimyczytac.pl]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru....[lubimyczytac.pl]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) - cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo - w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić - była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów - miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru...[lubimyczytac.pl]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru....[lubimyczytac.pl]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru....[lubimyczytac.pl]

„Powiem więc, że w roku od narodzenia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, tysiąc trzysta czterdziestym ósmym, w sławnym mieście Florencji, klejnot miast włoskich stanowiącym, wybuchła zaraza morowa, sprowadzona wpływem ciał niebieskich albo też słusznie przez Boga zesłana dla ukarania grzechów naszych.” Tak zaczyna się „Dekameron” (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś… Nie ma się zresztą czemu dziwić – była wtedy i pozostała do dziś symbolem rodzącego się renesansowego humanizmu, z jego umiłowaniem natury ludzkiej, afirmacją jej licznych wad i zalet. Kolejne opowieści wciągają nas w świat zmysłów – miłości nie tylko małżeńskiej, przygód erotycznych, uciesznych gier i zabaw będących udziałem ludzi bystrych i inteligentnych. Znakomicie nakreślone sylwetki bohaterów, złożoność i wielobarwność ich charakterów, realizm obyczajowy, to niewątpliwe atuty tego zbioru....[okładka]

Systemy totalitarne zmuszały ludzi by żyli w jakimś sztucznym świecie, gdzie nie było możliwe porozumienie nawet z bliskimi, gdzie nie było miejsca na wolność myśli i sumienia. Autor stosuje tu pojęcie nihilizmu i jest przekonany, że jest to nihilizm diaboliczny, radykalnie negujący podstawy człowieczeństwa. To zbrodnia ontologiczna, diaboliczne pogwałcenie bytu.

Nagrodzona literackim Noblem jedna z najpiękniejszych historii o miłości i wojnie. Powieść o nieprzemijającej sile wyrazu, przenikająca do szpiku kości historia indywidualnego i zbiorowego losu na tle wydarzeń zmieniających bieg dziejów, a przy tym jedna z najpiękniejszych w literaturze światowej opowieści o miłości. Tytułowego bohatera – lekarza, poetę, człowieka o wielkim sercu – porywa fala przetaczająca się przez Rosję: pierwsza wojna światowa, rewolucja lutowa i październikowa, wojna domowa. Jurij Żywago, w pełni świadomy upadku ładu społecznego i moralnego, zachowuje jednak wewnętrzną wolność. ..[lubimyczytac.pl]

Najbardziej poczytna powieść autorstwa bengalskiego noblisty, Rabindranatha Tagore'a, wydana po raz pierwszy w 1928 roku. Z trojga bohaterów powieści "Dom i świat" (1916), traktującej bynajmniej nie z pozoru tylko czy pretekstowo o dramatycznym kryzysie małżeństwa Bimali i Nikhila, o machinacjach politycznych i moralnych Sandipa, sprawcy tego kryzysu i apologety przemocy jako zasady życia społecznego, z tych trojga tylko Nikhil prawdziwie rozumie i użytkuje wolność jako szansę dla siebie i innych. (...) Jest to zatem powieść o zdobywaniu (i zagrożeniu) prawdziwej wolności, jaką daje wyłącznie zgoda z samym sobą, zdobyta w trudzie czuwania u samej zasady bytu w ogóle. [lubimyczytac.pl]

SCENA PIERWSZA Frankonia. Sala w zamku hrabiów Moor. Franciszek i stary Moor. FRANCISZEK Czyś zdrów, mój ojcze? Wyglądasz tak blado. MOOR Zdrów zupełnie, mój synu! Co mi chcesz powiedzieć? FRANCISZEK Poczta nadeszła... list od naszego korespondenta w Lipsku... MOOR Wiadomość o moim synu Karolu? FRANCISZEK Hm! — tak niby... ale boję się... nie wiem, czyli ja... przy twoim zdrowiu... Powiedz mi, ojcze, czy rzeczywiście zdrów jesteś zupełnie? MOOR Jak ryba w wodzie. Czy o synu moim pisze? Skąd ta troskliwość? Już mię dwa razy pytałeś. FRANCISZEK Jeżeli chory jesteś, mój ojcze - jeżeli najmniejsze masz choroby przeczucie: daj pokój lepiej! W sposobniejszym czasie opowiem ci wszystko...[poczytaj.pl]

"Dziennik niektórych dni mego życia" Juliusza Słowackiego przedstawia czytelnikowi wszystkie, nigdy dotąd nie zebrane, a często w ogóle pomijane w wydaniach dziennikowe notatki poety, zapisywane nieregularnie w ciągu całego życia w notesach, na luźnych kartkach bądź w listach. Wydane w postaci antologii, pokazują w ogromnym skrócie, jak młody entuzjasta, czasem może naiwny, ale inteligentny młodzieniec zamienia się w ciągu niewielu lat w pochłoniętego losami Polski i świata proroka. W nieregularnych zbliżeniach dziennikowych notatek, dostajemy syntetyczny wgląd w ducha poety. Systematycznego dziennika Słowacki nigdy nie tworzył; zapiski dzienne jak fala sinusoidy pojawiają się w pewnych okresach, w innych zanikają, by wynurzyć się po kilku latach, przy kolejnej okazji. Pierwszy zapis powstał w Dreźnie latem 1831 roku, kiedy świeży emigrant cofał się wspomnieniem do roku 1818, ostatni – w styczniu roku 1849 – na niespełna trzy miesiące przed śmiercią autora. Dziennikowi literackiemu towarzyszy zbiór ponad sześćdziesięciu rysunków Słowackiego, tworzonych od czasów dzieciństwa, a najintensywniej w czasie podróży na Wschód. Wiele z nich nie było nigdy publikowane. Oba te diariusze: pisany – wybitnego literata – i rysowany – amatora, przenikają się i uzupełniają stanowiąc dwa świadectwa życia. Objętościowo niewielki, ale treściowo i formalnie różnorodny "Dziennik niektórych dni mego życia" daje okazję poznania wielkiego twórcy z nowej perspektywy – jako człowieka i obywatela, Juliusza S. Pomysłodawcą wydania Dziennika… i autorem opracowania jest wybitny znawca twórczości Słowackiego, profesor Marek Troszyński. [lubimyczytac.pl]

Książka jest pamiętnikiem Samuela Pepysa, najpierw sekretarza pana Montagu a potem znacznego urzędnika w Urzędzie Marynarki. Dzięki Dziennikom można zobaczyć Anglię w XVII w. i prawie pożyć jej życiem. Sam Samuel to nieprzeciętna osobowość. Jego życie świadczy, że talenty, fantazja i praca mogą zaprowadzić nawet tam gdzie on sam się nie spodziewał. [lubimyczytac.pl]

Książka jest pamiętnikiem Samuela Pepysa, najpierw sekretarza pana Montagu a potem znacznego urzędnika w Urzędzie Marynarki. Dzięki Dziennikom można zobaczyć Anglię w XVII w. i prawie pożyć jej życiem. Sam Samuel to nieprzeciętna osobowość. Jego życie świadczy, że talenty, fantazja i praca mogą zaprowadzić nawet tam gdzie on sam się nie spodziewał. [lubimyczytac.pl]

Metaforyczny obraz świata walczącego ze złem, którego symbolem jest tytułowa dżuma, pustosząca Oran w 194… roku. Wybuch epidemii wywołuje różne reakcje u mieszkańców, jednak stopniowo uznają słuszność postępowania doktora Rieux, który od początku aktywnie walczy z zarazą, uznając to za swój obowiązek jako człowieka i lekarza...[lubimyczytac.pl]

Do czego zdolny jest człowiek w przypadku zagrożenia jego egzystencji? Czy zastanawiałeś się kiedykolwiek, jak zachowałbyś się, gdyby przyszło Ci żyć w czasach szalejącej po ulicach Oranu tytułowej dżumy? O czym jest książka „Dżuma”? Kiedy ludzkość staje w obliczu zagrożenia, jakim jest epidemia dżumy, na plan pierwszy wysuwają się pierwotne instynkty człowieka. Książka Alberta Camusa z jednej strony jest opowieścią o ataku epidemii tej choroby w algierskim mieście Oran, a z drugiej alegorią zła, które drzemie w ludziach i wychodzi na światło dzienne w ekstremalnie trudnych warunkach. Możesz uznać, że Camus przedstawił czytelnikom metaforyczny obraz świata, który staje do walki ze złem. Wybuch epidemii wywołuje różne reakcje u mieszkańców. To naturalne, że boją się o własne życie, ale gdzie w tym wszystkim człowieczeństwo i pomoc bliźniemu? Jak sam zachowałbyś się w obliczu dżumy? Czy tak, jak doktor Rieux walczyłbyś aktywnie z zarazą? Czy jednak w pierwszej kolejności wolałbyś ratować siebie samego? Być może odpowiesz sobie na to pytanie po przeczytaniu książki Alberta Camusa.[empik.com]